Model ogniwa bazujący na ogniwie Johna Daniella z 1836 r., w którym oba półogniwa umieszczone są w jednym naczyniu zbiorczym wykonanym z przezroczystego pleksiglasu, odseparowane od siebie naczyniem z porowatej glinki, umożliwiającej dyfuzję obu roztworów (elektrody umieszczane są w odrębnych elektrolitach). Elektroda cynkowa wyprofilowana na kształt walca stanowi elektrodę dodatnią, na której zachodzi reakcja utleniania cynku do jonu cynku - jest więc anodą. Elektroda miedziowa zaś, w formie rurki miedzianej umieszczonej w mniejszym naczyniu (wewnętrznym) stanowi katodę układu - zachodzi na niej proces redukcji jonów miedzi do atomów miedzi Cu (miedź osadza się na elektrodzie dodatniej - cynkowej).
Skład i wymiary elementów ogniwa: